Bajka o kotku

Na wstępie chciałam poinformować, że jest to bajka-niespodziewajka, która stanowi zaskoczenie nawet dla autorki, czyli mnie ;) Powstała dzisiaj pod wpływem potrzeby, aby pomóc pewnemu 5-letniemu dziecku zrozumieć swoje uczucia i zachowania. Bajka ma zatem charakter terapeutyczny, a jej język został dostosowany tak, by był zrozumiały dla przedszkolaka. 

A oto i bajka: 

Zobacz ten mały niebieski domek z zielonymi firankami w okienkach. Usłysz jak ze środka dobiega ciche mruczenie pogrążonych w drzemce kotów. Poczuj jak promienie wschodzącego słońca ogrzewają powietrze. Spójrz jak drzwi domku uchylają się i możemy zobaczyć kocią rodzinkę. Słychać kroki ich łapek na skrzypiącej podłodze. Poczuj, że delikatny wiatr porusza firanki w okienkach.

W tym właśnie domku mieszka Kicia. Jest ona małą kotką, o ślicznym białym futerku w brązowe łatki. Oprócz Kici rodzina składa się z: mamy Kotki, taty Kota i maleńkiej siostrzyczki Mruczki. Często odwiedza ich także babcia Kocica, która niesie pomoc w kłopotach.

Kicia uwielbia się bawić oraz grać w ciekawe gry. Jedną z ulubionych zabaw jest pogoń za kłębkiem włóczki, można go turlać i odbijać niczym piłkę. Ale do świetnej zabawy wystarczy jej nawet kawałek bibuły unoszony przez wiatr. Kicia ma też swoją ulubioną przytulankę w kształcie myszki. Tuli się do niej, gdy jest przestraszona lub smutna.

Zazwyczaj Kicia ma dobry humor, potrafi swoimi żartami rozweselić domowników. Jako starsza córeczka pomaga mamie w opiece nad małą siostrą Mruczką. Pomaga ją kąpać, asystuje podczas karmienia. Mama prosi Kicię o podanie różnych przedmiotów, co ułatwia jej zajmowanie się Mruczką. Kicia jest chętna do pomagania.

Oprócz domu ważnym miejscem dla Kici jest przedszkole, gdzie ma swoje koleżanki i kolegów. Co rano mama zaprowadza ją tam, w drodze do pracy. Potem odbiera ją tata, wracając ze swojej pracy i wspólnie udają się do domu. Na miejscu czeka już babcia, która pilnuje w czasie ich nieobecności małej Mruczki. Wieczorem cała rodzina spędza wspólnie czas, oglądają bajkę lub rozmawiają.

Kicia jest szczęśliwą kotką, trapi ją jednak pewien kłopot. Wydaje jej się, że rodzice spędzają z nią mniej czasu niż dawniej. Nie chcą się z nią bawić i często są zdenerwowani. Zdarza się, że krzyczą na Kicię lub na siebie nawzajem. W takich chwilach Kicia przytula się do swojej przytulanki myszki i cicho płacze.

Bywa i tak, że Kicia tak bardzo pragnie, aby rodzice się nią zajęli, że robi różne rzeczy, by zwrócić ich uwagę. Na przykład psuje jakąś zabawkę lub głośno miauczy. Rodzice wtedy rzeczywiście patrzą w jej stronę, a potem zaczynają krzyczeć. Przez krótką chwilę Kicia czuje się wtedy najważniejsza, ważniejsza niż wszelkie sprawy i ważniejsza nawet niż mała Mruczka. Po chwili robi się jej przykro, że rodzice uciszają ją krzykiem. Przecież ona chce tylko, żeby bawili się z nią jak dawniej.

Kicia obawia się, że kiedyś jakiś zły pies porwie ją od mamy i taty, a oni zajęci swoimi sprawami, nawet nie zauważą jej zniknięcia. Dlatego Kicia woli być niegrzeczna, wciąż mówić do rodziców, aby patrzyli na nią i pilnowali jej. Strach przed groźnym psem jest dla Kici okropny. Przez to obawia się nawet sama spać.

Dzisiaj jednak jest słoneczna wiosenna niedziela i rodzina wybiera się na wspólny spacer. Mama prowadzi wózek z Mruczką, a tata i Kicia idą obok wdychając świeże powietrze. Wchodzą do parku, w którym jest duży plac zabaw, ze zjeżdżalnią, huśtawkami i drabinkami. Kicia przyniosła ze sobą wiaderko, grabki, foremki i wskakuje do piaskownicy, gdy tymczasem rodzice siadają na ławce, aby odpocząć. Tata kołysze wózkiem z Mruczką, która zapada w popołudniową drzemkę.

Nagle Kicia widzi nad sobą ciemny cień. Spogląda do góry, a nad nią znajduje się głowa wielkiego psa. Kicia nie zdąży nawet pisnąć, a pies porywa ją z piaskownicy i niesie między gęste drzewa w parku. Kicia jest przerażona jak nigdy w swoim życiu! Pies mnie porwał i nikt nigdy mnie nie znajdzie – myśli w duchu.

W tym momencie dobiega do niej krzyk mamy:

- Oddawaj moją córeczkę!

Mama pędzi co sił za nimi. Pies, chociaż taki duży, jest widocznie zaskoczony widokiem rozwścieczonej kocicy, bo zatrzymuje się w miejscu. Jego oczy robią się wielkie a szczęka ze zdziwienia opada w dół. Kicia wyrywa się z jego silnych łap i chowa za pniem pobliskiego drzewa. Obserwuje zza niego jak mama staje oko w oko z tym strasznym psem. Jest zdenerwowana, ma zjeżoną sierść i wysunięte pazury. 

- Chciałeś zrobić krzywdę mojej Kici! – krzyczy i podnosi groźnie łapę, by podrapać psa po nosie. Pies piszczy z bólu, kuli się i szybko ucieka. Mama rozgląda się wokół, szuka swojej córeczki. Widząc ją za drzewem, podbiega i przytula ją mocno do siebie.

- Nie pozwolę, aby ktoś zabrał cię ode mnie, jesteś moim kochanym dzieckiem – mówi gładząc futerko Kici. Trzymając się za łapki wracają na plac zabaw, gdzie pozostał tata pilnujący Mruczki. Mama i Kicia opowiadają mu o niebezpiecznej przygodzie. Tata przytula je obie, wszyscy oddychają głęboko i uspokajają się.

Kiedy wieczorem są wszyscy razem w domu, Kicia czuje się szczęśliwa, że mama obroniła ją przed porywaczem. Wie już, że rodzice strzegą jej nawet wtedy, gdy nie przebywają tuż obok niej. Natychmiast zauważyliby jej zniknięcie. Kicia prosi mamę, aby pobawiła się z nią przez pół godzinki, kiedy już mała Mruczka będzie smacznie spać. Razem turlają kłębek wełny po dywanie. Dołącza do nich tata i jest im razem przyjemnie. Wreszcie Kicia czuje się bardzo zmęczona tym długim dniem. Wskakuje do swojego łóżeczka, a mama otula ją kołderką. Kicia zamyka oczy i powoli zapada w sen.

Zobacz jak nad domkiem zapada zmierzch, niebo ciemnieje. Panuje tu cisza i spokój. Powietrze robi się coraz chłodniejsze. Nie widać już żadnych świateł. Tylko słychać mruczenie. Kotki odpoczywają przed kolejnym dniem.